Bij de bezuinigingen op het Speciaal Onderwijs

Mijn naam is Kees van den Brink. Op mijn 36ste stapte ik vanuit de horeca in het horeca onderwijs en ben 25 jaar leraar geweest op de T.S. De Boulevard in Arnhem. Toen ik nog maar kort in het onderwijs werkte, las ik dat 80% van de leerlingen na tien jaar een ander beroep uitoefent. Ik heb mijn vak niet als doel gebruikt, maar als middel om leerlingen iets mee te geven waar ze in hun verder leven wat aan zouden hebben. Ik begon in het reguliere onderwijs en ervoer dat leerlingen die niet in het systeem pasten, of vervelend gedrag vertoonden, een etiketje kregen opgeplakt, of van school werden verwijderd. Ik wil u wat vertellen over de haken en ogen en het succes van Speciaal Onderwijs Toen we met een ITO (Individueel Technisch onderwijs) startte, begon ik op aanraden van onze directeur een opleiding Speciaal Onderwijs bij het Seminarium voor Orthopedagogiek. De leukste studie die ik in mijn leven heb gedaan nadat ik zelf op acht verschillende scholen zat en twee keer ben blijven zitten. In mijn tijd had niemand gehoord van remedial teaching! Die studie heeft ervoor gezorgd dat ik een wereldbaan heb gehad. Wij kregen leerlingen uit het MLK, ZMLK, LOM en ZMOK. Ik heb les gegeven aan zeer slechtziende, slechthorende en dyslectische kinderen, kinderen met ADHD en autisme. Een geweldige uitdaging. Het maximale aantal leerlingen was vijftien, maar we waren zo goed toegerust dat het er ook wel eens meer waren. De afdeling groeide als kool, omdat we bij de scholen van bijzonder onderwijs een goede naam kregen. Ik ontwikkelde zelf lesmaterialen, dat uiteindelijk werd uitgegeven door Uitgeverij Thieme. Ik zal u niet vermoeien met de details van het schrijven, maar daar komt echt wat voor kijken. Ik herinner me een moeder, die met tranen in haar ogen vertelde dat haar dyslectische zoon nu eindelijk de tekst goed lezen. Intussen is er een lettertype ontwikkeld speciaal voor dyslectische kinderen. Naast onze ITO afdeling was er ook een reguliere horeca-afdeling. Enkelen van de honderd collega's plakten meteen een etiketje op onze leerlingen. Ze waren alleen maar goed voor de broodfabriek. Via Facebook heb ik contact met veel oud-leerlingen. Eentje heeft een groot cateringbedrijf in Ohio, twee hebben er een horecabedrijf. Een zit in het onroerend goed en vele anderen kunnen hun boterham goed verdienen in of buiten de horeca. Waarmee ik maar wil zeggen dat leerlingen juist omdat ze door het volgen van het Speciaal Onderwijs goed op hun pootjes terecht zijn gekomen. Ons uitgangspunt was: ITO is een andere leerweg. Niet alle kinderen leren op dezelfde manier. Van de week hoorde ik op de radio een mevrouw, die graag haar verstandelijk gehandicapte kind naar een normale school wilde laten gaan, omdat het op die manier het meeste op zou steken. Ik dacht met schrik aan de klas van dertig leerlingen, waar hij terecht zou komen. Voor de klas een juf of meester die een stoomcursus van drie maanden heeft gevolgd om met de grote verscheidenheid van leerproblemen om te gaan. Als dat niet mis gaat, gaat het zeker ten koste van de andere leerlingen. Zo ook een docent uit het Speciaal Onderwijs die les mag geven aan een te grote klas met ZMLK, LOM en MLK kinderen en een burnout dreigt te krijgen. Ik zie hier een herhaling van miskleunen van achtereenvolgende regeringen. Iedere minister moet scoren. Scholen moesten fuseren. We hebben allemaal gezien wat daarvan het resultaat is. Lopen we voorop met gespecialiseerd onderwijs en dan moet het weer bij elkaar. Ondanks alle mooie verhalen die in de media verschenen, zijn leerlingen en docenten hiervan het slachtoffer. Ja natuurlijk zijn er leerlingen waar het wonderwel goed mee gaat, maar met deze ontwikkelingen is de grote meerderheid er niet mee gebaat. Bij het creëren van het probleem worden positieve elementen gezocht, terwijl het alleen om ordinaire bezuinigingen gaat. Ik ben er al zeventien jaar uit en maak me er nog steeds druk over.