Volgers

woensdag 17 augustus 2011

Vlierbessensap

Het is intussen weer een hele tijd geleden dat ik mijn zieleroerselen aan het papier heb toevertrouwd. Telkens denk ik: daar ga ik wat over schrijven. Maar zoals het met de meeste gepensioneerden gaat, we komen tijd tekort. Vandaag moet het er toch echt maar van komen.
Zoals ik gisteren al op Feesboek meldde, heb ik gisteren vlierbessen geplukt. Vorig jaar was ik te laat en dan erger ik me een winter lang aan het gebrek. De aanleiding om te gaan plukken lag in de maandagmorgen. Zo'n vijftien keren per jaar ga ik op de Horsterhof helpen met groenten inpakken voor de abonnementen. Langs de akkers van de boerderij staan vlieren en ik zag dat ze vol met bessen zaten. Zo toog ik dinsdag met de HEMA bak (handig ding!) achter op de fiets richting de boerderij tot ik een boodschappentas goed gevuld had. De tweede tas vulde ik bij het Gmundenpark, ook al vlak bij mij. Met twee tassen in de bak huiswaarts, waar het echte werk begon. Met een vork de besjes van de bloemschermen ritsen. Kort gezegd een pokkenwerk. Een uur of drie niks anders dan ritsen. Ondertussen kroop er allerlei ongedierte uit. Een spin en wel een stuk of vijf oorwurmen. Ze renden regelrecht de spoelbak met water in. Dat gaf mij de gelegenheid voor mijn dagelijkse goede daad. Met een theezeefje redde ik ze van de verdrinkingsdood. Vlierbessen bevatten veel tannine en dus moet je er zo weinig mogelijk steeltjes en geen onrijpe bessen bij hebben. Onrijpe bessen blijven boven drijven dus die viste ik ik er ook uit met het theezeefje. Intussen was het vijf uur en werd het etenstijd. De bessen gingen in twee grote pannen met een deksel erop. De rest van het werk heb ik tot vandaag uitgesteld. Vanmorgen kon ik meteen weer aan de slag. Eerst de schort voor, want met vlierbessensap kleurden ze vroeger de wijn bij. Als je het in je kleren krijgt, krijg je vast ruzie met wederhelft.
Op school heb ik eens vlierbessenwijn met mijn leerlingen gemaakt. De wijn ging in Raak flessen. (=verdwenen frisdrank) Daarvan kon je de kunststof dop losdraaien. Ik vertelde dat ze regelmatig de dop even los moesten draaien om het koolzuur te laten ontsnappen. Een van de leerlingen deed dat thuis boven de vloerbedekking in de huiskamer. Dat was niet zo'n goed idee. :_((
Toen ik de keukenkast opentrok meldde zich meteen een oorwurm. Het was mooi weer de schuifpui stond open en met een vaardige zwiep mocht hij verder in mijn tuin dollen. Hoe maak je lekker vlierbessensap? Nou, daarvoor struin je internet af en kom je tot de volgende kruiderijen: steranijs, kruidnagel, kaneel, citroen, en per liter 500 g suiker. Zelf heb ik er nog gember bijgedacht. Alles opzetten zonder de suiker. Het zaakje aan de kook laten komen, zeven en de bessen uitdrukken. De uitgedrukte bessen heb ik nog een keertje met wat water opgezet.  Zo had ik acht liter bij elkaar. Die heb ik weer opnieuw aan de kook gebracht met de suiker. Vervolgens zo heet mogelijk overscheppen in schone potten. Het deksel erop en op z'n kop zetten op een oude handdoek. (Als het lekt krijg je weer ruzie). Het resultaat mag er zijn. 16 potten. Wat doe je er dan mee? Het is een heerlijk drankje voor het naar bed gaan. Je gebruikt het als limonade. Een scheutje onderin een glas en heet water erop. Verder gebruik ik het in de rode kool i.p.v. rode wijn. Een scheut in een stoofpotje is ook lekker. En je kunt er ook pudding van maken, of als een sausje over je pudding.  O, ja, voor ik het vergeet. Je moet ook nog de keuken schoonmaken. ... wat een zootje! Nou ja deze winter geen ergernis over het gemis van vlierbessensap.
Om het luie zweet eruit te krijgen ben ik vervolgens naar de sportschool gegaan. Mijn conditie is nog steeds ijzersterk. Morgen weer koken op de Wilg. Nog twee weken en dan gaan ze verhuizen naar een nieuwe locatie. Ik zal mijn keuken missen!