Volgers

donderdag 15 september 2011

Familiegeschiedenis

Cornelis Verkleij en Andriana Smorenburg
Jaren geleden kreeg ik van een oud tante een houten lijstje met daarin een vergeeld prentje achter glas met in het midden een altaar waar bruidjes de communie krijgen uitgereikt. Langs de zijkanten staan religieuze teksten in het Frans en onderaan in het Nederlands :
Ter Gedachtenis Uwer Eerste H. Communie
te Loenersloot den 4 October 1853
Adriana Smorenburg. Het is een van mijn overgrootmoeders. Zij is geboren in Loenen aan de Vecht op 10 maart 1840. Als ze 24 is trouwt ze in Loenen aan de Vecht op 9 september 1864 met Cornelis Verkleij , een rijke boer. Dat blijkt uit het testament dat ik van hen heb en een foto van de boerderij die ik jaren geleden na enig speurwerk heb gemaakt. Ze kreeg zeven kinderen, waarvan mijn oma de tweede was.

 Adriana werd slechts 39 jaar. Ze overleed op 17 februari 1880 in Utrecht.

dinsdag 13 september 2011

Verjaardag perikelen

Hè, hè, we hebben het weer overleefd. Gisteren hebben we onze verjaardagen gezamenlijk gevierd. En daar komt toch het nodige voor kijken. Drank, snacks, hapjes, taart, stoelen. Het huis spic en span. 's Middags komen de kleinkinderen met hun mama. Mijn kleindochter legde me haarfijn uit hoe je Pet Party uit Hyves kon spelen. (Ja, als je al niet weet wat Hyves is, dan heb je pech, want dat ga ik hier niet allemaal uitleggen.) Ze deed dat net zo als andere kleinkinderen iets uitleggen over de computer aan hun opa en oma: 'Nou dan klik, hierop en dan daarop en dan krijg je punten. En je moet complimentjes uitdelen. Het bleek dat ik al een huis en een tuin had, waar mijn kleinzoon al vijf keer aan het werk was geweest. Daar heb ik nooit iets van gemerkt. Wat ik van de uitleg heb overgehouden is, dat je leert met geld om te gaan, want als je dat niet hebt, kun je niets kopen. Een stelregel die in de echte wereld ook van toepassing is, maar die door de laatste generaties wel wat minder wordt toegepast. En een complimentje uitdelen is ook nooit weg. Op welke knopjes ik moet klikken, zal ik nog wel eens uitzoeken.
Maar terug naar de feestelijkheden. Rond een uur of acht verwachtten we de eerste gasten, maar er was een vrachtwagen omgekukeld op de A 50 met als gevolg dat er rond Arnhem geen doorkomen aan was. Mijn zwager en zus die in Gendt bivakkeren, raakten in Duiven het spoor bijster toen de overweg geblokkeerd was. Hoe kom je nu bij die andere overweg. Na drie kwartier zoeken, lukte ze dat. Rond een uur of negen was eenieder binnen. Handjes schudden. 'Nee, zoen maar niet want ik ben verkouden.' Cadeaus aan- en uitpakken."O, ja wat leuk." Dan komt de koffie met gebakronde. 'Wat wil wil je appel citroen of rijstevlaai.' Met commentaar omdat ik het niet zelf gemaakt heb. De horecatechniek om verschillende bestellingen te onthouden, gaat steeds meer verloren. Dat betekent extra heen en weer hobbelen. Bij de tweede ronde een dikke bonbon. Ondertussen zit iedereen gezellig met elkaar te kletsen en loop jij het vuur uit je sloffen. Dan komt de de drank. Er wordt heel wat minder gezopen dan vroeger. Dat scheelt natuurlijk wel. Nu komen de zoutjes, nootjes en andere krakdingen op tafel. Ondertussen ben ik druk bezig om de vaatwasser uit- en in te ruimen. Hebben ze hun eerste glaasje al leeg? Tijd voor het eerste rondje kaas, worst, rookvlees en ei. Effe meepraten en dan weer vooruit met de geit. De schuifpui open, want met al die lijven begint het aardig warm te worden. Drankjes bijschenken en dan weer een rondje kaas en worst. Tegen een uur of elf komen de gehaktballetjes met een pittig sausje. 'Ze zijn lekker, wat heb je erin gedaan?' Ach, dan ben ik net Karel Appel, je flikkert er maar wat in wat voorhanden is en mijn kruidenkast is aardig groot, omdat ik van iedereen de potjes krijg waar ze niet mee weten wat te doen. Een paar knoflooktenen erbij en iedereen zit te smullen. Tijd om op te stappen, want iedereen moet op tijd op voor zijn job of vrijwilligerswerk. Tijd voor de GROTE SCHOONMAAK. De stoelen weer naar boven, de glazen en ander ongerief naar de keuken. De flessen opruimen. Helemaal redt ik het niet en morgen komt er weer een dag. Dus ga ik horizontaal en ben binnen vijf minuten vertrokken. ¡Hasta manaña!