Volgers

dinsdag 3 mei 2011

Jijen en jouwen

Wat vind je daarvan, was de vraag van Jos van Noord, redacteur van de rubriek 'Wat raakt u?' in de Telegraaf. Laat het nu zo zijn dat ik daar wat van vind. Ik ben nog uit de tijd van 'U' (met een hoofdletter) en je petje afnemen voor meneer pastoor en de burgemeester. 

Toen ik vanachter de kachel (horecakeuken) in het horecaonderwijs terecht kwam, spraken de leerlingen me aan met 'meneer', vaak reageerde ik daar niet op, totdat een van de leerlingen, die al een baantje in de keuken had, 'Chef' riep en daar reageerde ik wel op. In de vijf en twintig onderwijs op - wat tegenwoordig het VMBO heet - heb ik het respect zien veranderen. 'Respect', daar gaat het mijns inziens om. Respect is iets wat je moet verdienen. Het is een van de onderwerpen waar ik me tijdens mijn studie 'Speciaal Onderwijs' in heb verdiept. Er zijn leraren die zich bij de voornaam laten noemen, die respect hebben van de leerlingen door de manier waarop ze zich kenbaar maken en er zijn er waar de leerlingen de kachel met de leerkracht aanmaken. Wie respect afdwingt, wordt met respect behandeld. Ik had een collega die het jaren had volgehouden met autoritair optreden. Tot hij bij mij in de afdeling ITO(individueel Technisch Onderwijs = voor leerlingen voor wie studeren een kruis is, en graag hun handjes laten wapperen.)  kwam. Hij redde het niet en heeft voortijdig het strijdtoneel verlaten. In de tijd dat ik grootvader werd, spraken de leerlingen van mijn klassen me aan met 'opa'. Dat was een uiting van respect en verbondenheid. Tot op een keer een onbekende leerling me in de gang met 'opa' betitelde. Die heb ik duidelijk gemaakt dat die eretitel alleen voor mijn leerlingen bedoeld was. Verder werd ik aangesproken met : 'Meneer, heb je ..' Ik heb dat niet bezwaarlijk gevonden. 
Ik spreek nog steeds een onbekende van mijn leeftijdscategorie aan met 'u', en - als de situatie zich daarvoor leent - met 'je'. Een gezagsdrager zoals een politieagent, of een ambtenaar op het gemeentehuis behoort je aan te spreken met 'u'. Tutoyeren verkleint de afstand tussen gesprekspartners en je behoort te weten, wanneer dat van toepassing is en wanneer niet. Iemand die dat verschil niet weet, plaatst zichzelf beneden de ander.

maandag 2 mei 2011

Obama pakt Osama

Vijf uur was het vanmorgen, toen ik even achter de computer kroop, omdat ik de slaap niet meer kon vatten. Een van mijn favoriete pagina's is El País, een Spaanse krant. Die kopte over de hele pagina dat onze grote vriend Osama bin Laden bij zijn Schepper op audiëntie was, door toedoen van de Special Forces van Obama. Ik vermoed dat hij boven heel wat uit te leggen heeft. Ik weet niet of het in de Koran staat, maar in de bijbel staat dat wie het zwaard hanteert, ook door het zwaard zal omkomen. Kortom een koekje van eigen deeg. De hele wereld is in rep en roer, maar of we daar nu zoveel mee opschieten, is nog maar de vraag. De tijd zal het leren en ik mag zeggen; 'het zal mijn tijd wel uitdienen'. Elke dag die ik in gezondheid mag meemaken, is mooi meegenomen en boven is het - naar mijn informatie - ook best uit te houden. Als je tenminste - net als ik - een braaf leven hebt geleefd. (Ik ga hier echt niet vertellen, wat ik allemaal heb uitgevreten!)
Zat ik maar daar!
Een andere schokkende gebeurtenis die vandaag plaats vond en die ik mijn oplettende lezertjes (geleend van Ollie B. Bommel) niet wil onthouden, zijn de gevolgen van mijn overmoed. Voor een zacht prijsje kochten we een mengkraan met slang, omdat de huidige na bijna vijfentwintig jaar trouwe dienst teveel mankementen ging vertonen. Ach, even een paar moertjes vast- en losdraaien. Dat moet toch geen problemen opleveren.  Nou, begin d'r maar niet aan. Na het losdraaien van de aansluitingen begon het gevecht om de kraan uit de gootsteen te verwijderen. Hoe zat dat kreng in godsnaam vast? Even epibreren helpt soms, dus ik lastte een pauze in, maar wat ik ook met een spiegeltje en een lampje probeerde om te zien hoe de zaak vast zat. Ik kon er geen touw aan vastknopen. Na lang vijven en zessen besloot ik de boel maar weer vast te draaien in afwachting van een deskundoloog op het gebied van de loodgieterij. Toen brak helemaal de pleuris uit. Tot dan toe had ik het droog gehouden, maar het water gutste aan alle kanten langs de lekke leidingen. Waar vind je tegenwoordig nog een goede loodgieter. ? Ik heb een heel rijtje afgewerkt, maar uiteindelijk kreeg ik er toch een te pakken. Om half zes had hij nog een gaatje. Frank Bolder was zijn naam en bij mij begon er een lampje te branden. "Heb je op de Boulevard gezeten? Ja, natuurlijk, want daar komen alleen maar vakmensen vandaan. Voor de goede orde, ik gaf horeca en hij zat op installatietechniek. Maar in de tweede klas kregen alle leerlingen enkele uren alle vakrichtingen, dus ook koken. En bij gebrek aan gasten aten alle klassen ook om beurten in het restaurant. Nou ja, je begrijpt het al. Even herinneringen ophalen en mijn kraantje deed 't weer. Er is ook nog een wijze les uit te trekken:
'Eerst gedaan en dan gedacht, heeft menigeen in leed gebracht.'
Tot op de barricaden en hou de vlag in top.