Op naar Oostenrijk

 18 mei

Gästehaus Hubertus

Weer zoeven 374 kilometer we over de Autobahn naar het Maltatal in Oostenrijk. Als je het vlakke Nederland als thuisland gewend bent, blijf je je verbazen over de schoonheid van de met sneeuw bedekte bergen. Als we van de Autobahn rijden, volgt een lange weg die door het dal slingert. We rijden door tal van plaatsjes voor we in Malta aankomen. Het dorpje is niet veel meer dan een verzameling huizen op een kluitje. Bij de Raffeisenbank slaan we rechtsaf en al snel doemt Gästehaus Hubertus op. We rijden door naar achteren en gaan op zoek naar de gastvrouw of –heer. Na wat zoeken bellen we maar bij de voordeur. Daar doet een lichtelijk verbaasde echtgenoot ons open en gaat op zoek naar zijn betere helft. Iedereen is hier aan het werk, ook de kinderen, waarvan er een het gras maait. Als moeder is gevonden gaan we naar onze kamer. Alles is netjes voor elkaar. Het sanitair is jaren zeventig, maar voor een zacht prijsje mag je niet teveel pretenties hebben. Als we ons een beetje gesetteld hebben, zoeken we het zonnetje op achter het huis. Hier niet ver vandaag is een waterval. Die willen we van dichtbij gaan bekijken. Het is net te ver voor een wandeling, dus stappen we weer in de auto. Imposant als je je realiseert hoe lang het water hier al naar beneden valt. In de vorige eeuw heeft aan de voet een watermolen gestaan, die is weggespoeld. De restanten zijn gedeeltelijk gerestaureerd.

Bij de waterval

Waar moeten we gaan eten? Onze gastvrouw raad ons verschillende bedrijven in de omgeving aan. We kiezen voor het dichtstbijzijnde. Daar hoeven we alleen de achtertuin voor door te steken. Helaas is het niet bijster gezellig in de dorpskroeg, maar het eten is niet verkeerd, net zoals de prijzen. 
Na het eten wandelen we nog even door de omgeving. Bij een boerderij zijn net de schapen uit de wei gelaten en knabbelen aan het gazon. Dat bespaard een grasmaaier en uren werk. We gaan nog even kijken bij een ander restaurant. Dat ziet er heel wat gastvrijer en gezelliger uit. Maar gedane zaken nemen geen keer en we hebben onze buikjes al vol. 

Ontbijtkamer

Thuis drinken we nog een bakkie en zoeken dan onze legerstede op. 
Om half vier ’s nachts word ik wakker van de herrie buiten. De volgende ochtend blijkt dat er toen gasten vertrokken om te skiën. Ze moeten de lift van half vijf halen om hoog in de bergen. Nou ja, moeten ze daar mij voor wakker maken? Het ontbijt is weer prima verzorgd en na het betalen van de rekening zijn we klaar voor de laatste loodjes.