Onderweg naar Kroatië

Speisesaal mit Kachelofen

Op 17 mei rijden we onder een zonnige hemel naar Kipfenberg. Onderweg krijgen we het bericht dat kleindochter Anne haar sleutelbeen heeft gebroken. Dat is een domper op de feestvreugde. We zitten er nu wel ver van weg. Rond half vijf komen we in Kipfenberg aan. Ria heeft via internet een kamer gereserveerd bij Hotel Gasthof Zur Post. Het hotel ligt met iets buiten het gezellige dorpsplein, waar nog meer Gastwirtschaften zijn. Kipfenberg is duidelijk op het toerisme ingesteld. Binnen ziet het er bijna nog net zo uit als in de tijd dat de postkoets hier nog stilhield. Die sfeer maakt het heel aantrekkelijk. Ondanks de drukte maakt de vriendelijke bediening dat je je welkom voelt. De Biergarten zit helemaal vol en niet alleen de dorst wordt gelest maar ook de inwendige mens wordt flink versterkt. In het restaurant staat een grote kachelofen. Langs de wanden staan banken met grote tafels. 

Zum wohl!

Er is nog tijd genoeg om nog even een kuiertje door het plaatsje te maken. Ook hier waan je je in de vorige eeuw, met uitzondering van de overwegend Duitse bolides die hier rondzoeven of geparkeerd staan. Aan de overkant van de Biergarten staat een gerestaureerd kapelletje, waar we natuurlijk even gaan kijken. Aan de buitenkant zijn eeuwenoude grafstenen ingemetseld, waar van de tekst gereconstrueerd is. Er komt een vrouw aangelopen, die ons uitnodigt om mee naar binnen te gaan. Daar belanden we midden in het rozenkransgebed. Het is meimaand en dus Mariamaand. Er zitten zo’n dertig mensen. De ene helft bidt het eerste deel van het Weesgegroet en de andere helft antwoordt. Het klinkt ons bekend in de oren, maar om in het Nederlands of steenkolen Duits mee te doen, lijkt ons niet zo’n goed idee. Dus na een rozenhoedje, (Wat een vreemde woorden zijn dat toch!) maken we een kruisje en gaan weer naar buiten. We krijgen honger en zoeken in plekje in het restaurant. Voor culinaire hoogstandjes moet je hier niet wezen. Maar voor de gut bürgerliche Küche kan je hier prima terecht. Het wordt kalkoenfilet met sla en frites. De porties zijn hier beduidend groter en de prijzen beduidend lager dan in Nederland. Iets wat we allerminst bezwaarlijk vinden. Tja en dan het drankje. Het bier gaat hier per halve liter. Dan weet je zeker dat je geen dorst meer hebt. 
Dan wordt het tijd om de oogjes dicht te doen. De kamer is helemaal in stijl, maar achter de badkamerdeur sta je weer helemaal in de 21e eeuw. Hoewel we aan de straatzijde zitten, is het stil. Niet zo gek met muren van meer dan een halve meter dik. We slapen als roosjes en zijn de volgende morgen weer helemaal fris en fruitig. Na een ontbijt waar niets aan mankeert, zetten we onze reis richting Oostenrijk voort. De eerste 622 kilometer zitten erop.