Salò

zaterdag 4 juni

'Ik heb wel eens gehoord dat musici sokken uitwisselen tijdens het spelen, maar dat bridgers onderbroeken ruilen was me onbekend. Ik kreeg een kleurige boxershort met kleefstrips en daarna een blauwe onderbroek met remsporen. En ik bridge niet eens!' Wat zou de diepere betekenis van deze droom zijn. Ik heb de hele dag om erover na te denken.

Om half elf gaan we lopend naar Saló waar markt is. De lucht heeft hier en daar een wolkje. Heerlijk weer met een verkoelend windje. Onze spieren zijn intussen aardig gewend aan het Italiaanse heuvelland. De vraag is waar de markt is in Saló, want het is een grote plaats. Dat is niet echt moeilijk, want je kijkt gewoon waar de mensen met plastic tassen vandaan komen en volgt de weg terug. Godsblij, dat we niet met de auto zijn gegaan, want er is geen doorkomen aan. De wagens zijn compleet ingerichte winkels. Bij de poelier draaien drie geweldige draaispitten volgepropt met kippen. Ze gaan als warme broodjes over de toonbank. Bij een andere kraam liggen de gedroogde hammen en worsten hoog opgestapeld. 'Gaat die man dat allemaal verkopen?', vraag je je af. Kramen vol met keukengereedschap. Ria pakt een rode driehoek met karteltjes, 'Waar zou dat voor dienen?' Het zal altijd een raadsel blijven, want het antwoord is niet boven komen drijven. Een muzikant speelt saxofoon bij een tentje waar we koffie drinken. Een kraam met tafelkleden is de volgende stopplaats. Ria staat aan een kleedje te plukken en vraagt of het patroon in de was wel blijft. Het antwoord van de marktkoopman is natuurlijk bevestigend. Als jij het maar koopt, dat is het belangrijkste. De rest daar kom je thuis vanzelf achter. Uiteindelijk wordt de koop beslist, maar Ria blijft talmen. Is die andere kwaliteit niet beter? Die past ook beter bij de gordijnen. (Zou ik zelf nooit over nadenken.) Er zijn ook kussentjes bij. Ineens zie ik onze tafel voor ons. Ik pak er eentje op. Hoe zwaar is dat ding, want we moeten er vier hebben en ik mag ze nog vijf kilometer mee naar huis sjouwen. Maar ze wegen niks. Leuk, dezelfde kussens als het tafelkleed. Als ik mee ga in de beslissing en even later wandelen we richting het centrum om een broodje te gaan eten bij de Coffee Shop. Ja, daar kun je alleen koffie krijgen! De romantiek van de eerste keer is er wel vanaf. want echt gezellig is de eigenaar niet. Vervolgens gaan we naar Vassalli aan de promenade en drinken samen een Aperol Spritz. Ria aan de drank! Een godswonder! Na nog wat rondhangen, gaan we op huis aan. Om al het luie zweet eraf te spoelen gaan we daar nog even naar het zwembad. Ik mag weer een exquise maaltijd bereiden en zo komen we de dag weer door. Het probleem met de sokken en de onderbroeken wordt helaas niet opgelost.