Portese

zaterdag 21 mei

's Morgens lekker douchen en daarna ontbijten. Alles bij elkaar nog geen honderd euro. De dag begint minder goed, maar met de mij eigen vaardigheid en vernuft (totdat het een keertje misgaat) red ik me uit een penibele situatie. We moeten oversteken en het is nogal een onoverzichtelijk kruispunt. Terwijl ik optrek, komt er zowel van links als van rechts een auto. Ik kan er nog net tussendoor. Al gauw neem ik - als een ervaren coureur - weer deel aan de race naar het Zuiden. Vandaag doorkruisen we Oostenrijk We rijden minder kilometers, maar bij het Gardameer houdt het toch behoorlijk op. In Affi zit een grote supermarkt, weet mijn lief nog te vertellen, - ik onthoud dat soort dingen niet - waar we bijna voor een week inkopen doen. € 67. Dan verder naar Portese bij San Felice del Benaco. Het is linksom, rechtsom bochtjes naar beneden en naar boven, maar uiteindelijk zijn we dan toch rond 16.00 uur op camping Eden. Mijn reisleidster had al te kennen gegeven dat we 94 treden naar boven moesten lopen en had een filmpje op de website gezien. Wijselijk had ze me dat niet verteld, want ik heb last van hoogtevrees en zou op voorhand al de zenuwen hebben gekregen. Bij de receptie kregen we te horen dat we naar boven moesten rijden, naar de tent van Go4Camp waar we onze reservering geboekt hadden. De weg ging steil naar boven over zo'n tien tot vijftien meter, dan komt er een S-bocht en gaat het weer steil naar boven, even een recht stuk en weer naar boven. Ik zat in het schuitje dus ik moest meevaren. Maar het zweet stond in mijn handen en de zenuwen waren we bijna de baas. Gelukkig hield mijn engelbewaarder een oogje in het zeil. Ik wist een ding zeker: DIT GA IK NOOIT MEER DOEN! Eenmaal boven en met een glaasje fris, kalmeerde ik weer en na een kennismakingsgesprekje met Annelies en Harrie uit Brunssum reden we naar ons van alle ge- en onge- makken voorziene chalet. Uitpakken en inpakken, een alcoholische versnapering voor de stress en daarna hebben we het brood dat nog over was van de reis met een kopje soep naar binnen gewerkt. 's Avonds hebben we nog een wandelingetje gemaakt. Daarvoor moet je die bijna honderd treden op en af, maar ja dat is goed voor de conditie. De eerst nacht was heel onrustig, Ik was steeds opnieuw mijn trauma aan het verwerken en dacht met angst en beven aan het moment dat ik weer naar beneden en weer naar boven zou moeten.

Arrivederci