Parco Giardino Sigurtà in Valeggio

donderdag 2 juni

Knap span!

Hemelvaart en dus druk. Ria heeft het Parco Giardino Sigurtà in Valeggio sul Mincio op de rol staan. zo'n 45 km hier vandaan. Het weer is niet 'je dat'. (Wat een vreemde uit uitdrukking als je hem opschrijft.) Maar zo schijnt de zon en zo regent het hier. Dus vooruit met de geit. Het park is enorm groot zo'n vijftig hectares, en wij zijn niet de enigen die er vandaag een bezoek aan brengen. Pluspunt: gratis parkeren!, De entree is voor oudjes zoals wij 8,50 euro. Nog maar nauwelijks binnen begint het te miezeren. Er staan zoveel bomen dat je redelijk droog kan blijven. Maar eerst dringend een sanitaire stop. Pluspunt: gratis. We krijgen een plattegrond mee maar kunnen ons moeilijk oriënteren. Het weer klaart op en rond drie uur begint zowaar de zon te schijnen. Ergens in de 15e eeuw is het park bij een kasteel gesticht en steeds in andere handen overgegaan, todat ene meneer Giardino Sigurtà, directeur van een farmaciebedrijf. (Zo weet je waarom onze geneesmiddelen zo duur zijn.) het park en de huidige staat bracht en in de jaren 90 voor het publiek openstelde. Gigantische gazons en waterpartijen, kortom je brengt hier met gemak een dagje door en hebt dan niet alles gezien. Rond een uur of vijf hebben we de tong op de schoenen hangen en gaan we op zoek naar de ucita. Vanwege de drukte op de weg stelt mijn reisleidster voor om binnendoor over Solferino te rijden, 'Solferino? Van de slag bij Solferino?. Mijn reisgenote kijkt me verbaasd aan; 'Nooit van gehoord'. In 1859 hebben Frankrijk en Oostenrijk hier slag geleverd. In het dorp gekomen, zoeken we een parkeerplaats en gaan er eens rustig voor zitten bij Caffetteria Pasticceria Gelateria Arcobaleno aan de Piazza Torelli. IJs, gebak, 't ziet er allemaal heerlijk uit en zo smaakt het ook. Dan verder naar het ossuarium (knekelhuis). Dat is in de kerk San Pedro. De resten van zo'n 7000 militairen zijn hier keurig opgeslagen. We leren het nooit!!! Weer zo'n zinloze oorlog. Er bleven 250.000 doden en gewonden op het slagveld achter. Reden voor Henri Dunant om het Rode Kruis op te richten. De rest van de terugreis rijden we de toeristische route. Muy bonito!

De groeten van Puk en Muk en tot morgen.