Vanmorgen prikte de zon tussen de lamellen door naar binnen. Dat was de tweede keer dat ik deze zondag wakker werd. De eerste keer was het vijf uur en leek het me beter om eerst enig vertier te hebben alvorens me weer te bedde te begeven. Na een uurtje slaapverwekkende televisie, was ik weer klaar voor de volgende ronde.
Wat een prachtig weer! De ramen en de balkondeuren open en de zon welkom heten! Vanmiddag weer een boulevardje en een terrasje gepikt. Volgens de stappenteller van Ria 5 km gelopen. Er werd heel wat geflaneerd. Op de terugweg even vlak bij ons appartement een aggenebbisch winkeltje ingestapt om een toetje te halen. Er was niks, maar ik ontwaardde een pakje custard waar ik zelf wel wat van kon brouwen. We raakten in gesprek met de verkoper, een sympathieke neger uit New York van 61 die vier jaar geleden in Spanje was beland, de liefde achterna. Die liefde was intussen bekoeld, maar hij was blijven plakken. Een gesprekje met iemand anders dan je teerbeminde is op z'n tijd ook wel leuk. Alleen jammer dat het weer in het Engels was.
's Avonds begaf de lamp in de computerkamer het. Waar is een trap? Waar liggen de lampen? Soekoe, soekoe. Maar we hebben het allemaal gevonden. Slaap lekker.
Intussen zijn we alweer een dag verder en weer is het stralend weer. 22 graden op de teller. Dat is niet verkeerd op 27 december. Vandaag hebben we een levensgevaarlijke tocht ondernomen. We zijn met de bus naar Marbella geweest. In eerste instantie leekt het een voorspoedig en snel tochtje te worden. Buiten de stad schoten we de snelweg op, maar tot onze verbijstering stopte de bus op de snelweg en moest elke keer ook weer invoegen. In totaal waren er zo´n 30 haltes. Dat is ongeveer een halte per kilometer. Die chauffeurs zijn mensen met ware doodsverachting. Volgens mij krijgen ze een aardig gevarengeld. En dat allemaal voor een enkeltje van € 2,88. Het busstation ligt tegen de berg aan, dus konden we weer wat calorieën verbruiken bij onze wandeling naar het stadscentrum. Dat is overigens de moeite waard. Voor de rest van de stad kun je net zo goed in Fuengirola zijn, want dat ziet er net zo uit en is even druk. Wel moet ik nog even kwijt dat er een oplichter zit die in zijn volgend leven op de vuilnisbelt van Rio de Janeiro voor zijn zonden moet boeten. Voor drie drankjes en een bordje tapas met brood tilde hij ons voor € 30,-. We hebben ons goede humeur niet door laten bederven. Na een spannende terugreis in het duister, hebben bij Mister Noodles een bordje gegeten en ons daarna huiswaarts gespoed. Nu zitten we met een bakkie troost, de ellende van het afgelopen jaar te bekijken.
Hou de vlag in top en tot op de barricaden.
Casey
Foto: blote juffrouw op een surfplank, daarvoor moet je in Marbella zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten